Het draf- en renseizoen op de baan van het Wassenaarse Duindigt raakt op stoom. De enthousiaste Rogier den Dekker onderneemt allerlei activiteiten om het publiek warm te krijgen voor een bezoekje aan de historierijke piste. De resultaten van dergelijke inspanningen zijn pas op heel lange termijn meetbaar. Ook dit soort initiatieven blijft immers afhankelijk van wat je hebt te bieden: mooie koersen óf onderbezette meetings.

Winnaar Champions Trophy [] De koersdag van zondag houdt hier een beetje het midden tussen, nog niet zo gek in een fase dat Duindigt warmdraait voor een hopelijk mooi seizoen. De liefhebbers van de rensport krijgen één koers voorgeschoteld, een handicapren voor Arabische volbloeds. Daarnaast worden er zeven draverijen aangeboden met in de vijfde koers de nog ongeslagen White Rose, een wat laat doorgebroken merrie van Henk en Jasper Roos, die in drie starts haar meerdere nog niet trof. De merrie – die zelfs meer kwalificatieproeven liep dan echte koersen – is een dochter van Hinde Buitenzorg, een paard dat bijna een kwart miljoen euro verdiende. De vorige keer was ze eigenlijk nog niet helemaal koersklaar, maar dat ze haar record desalniettemin verbeterde met enkele seconden, maakt haar des te kansrijker in dit veld. De tweede ‘vaste winnares’ van de dag lijkt Light my fire Bi, eveneens met Hugo Langeweg Jr. De Italiaanse merrie van de familie Gerrits – momenteel zeer succesvol met hun dravers – won inmiddels acht keer op rij. Ze was trouwens in haar twaalf starts nooit lager geklasseerd dan een tweede plaats. Normaliter wint ze de voorlaatste koers van de dag, al is ze enkele maanden uit de roulatie geweest.
De laatste koers van de dag is voor de amateurs en kent een heel regiment kanshebbers. Natuurlijk vraagt hier Syrene Promise de aandacht. De merrie won vorige week op Duindigt voor rijdster Annemiek Beekman de felbegeerde draverij om de Champions Trophy en trof destijds op papier zwaardere tegenstanders dan nu. In haar gehele loopbaan was Syrene Promise al zestien keer de snelste (in liefst 151 starts, een moyenne van één zege op tien koersen) en ze verdiende bijna twintig mille. In november 2003 won Annemiek Beekman voor de eerste maal een koers met haar, het begin van een lange samenwerking.
De rijdster is al lange tijd werkzaam binnen de drafsport, zij het vooral op hobbymatige basis. Haar broodwinning is een job als ICT-ster op het hoofdkantoor van Holland Casino. Haar eerste ervaringen binnen de sport kende ze in de jaren dat Ronald Hauber een entrainement had op het binnencircuit van Zandvoort.
meer ▼

Na het vertrek van de trainer uit de badplaats, belandde ze bij trainers als Jan (en diens zoon John) de Leeuw, Rob de Vlieger, Frank Westerveld en Siem Hartman. Haar eerste koers won ze met Desperado – indertijd ook een geweldige kortebaner – in het montégenre. In die discipline is ze altijd actief gebleven en daaraan dankt ze ook haar verbintenis met Van Riel. Voor hem zou ze immers een keer Kym Promise testen onder het zadel. Het werd het begin van een samenwerking die een hele serie zeges zou opleveren, want de draver bleek in die discipline nauwelijks te kloppen. En zo kende de 39-jarige Zandvoortse vele paarden waar ze dankbare herinneringen aan heeft, zoals uiteraard Syrene Promise, maar ook Tyvonne en Utana Promise, stuk voor stuk paarden waar ze succes mee had.
Naast haar nationale kampioenschap bij de amatrices van 2006, steekt er nog één zege bovenuit. Die met Com Krabat tijdens de Gouden Swipe van 2001 op de grasbaan van Joure. Ze ontving toen uit handen van Nico Zeldenthuis het voor dertigduizend euro verzekerde kleinood, dat na de ereronde dan ook meteen weer de kluis in moest. Mogelijk nog blijer was eigenaar Harry van den Heide uit Leek, de kroegbaas die zelf de training van de Zweedse winnaar verzorgde.
Beekman viert momenteel dus vooral successen met de Promise-paarden van Harrie van Riel uit Biddinghuizen. De zeventigjarige fokker is al voor langere tijd een uiterst opvallende deelnemer, met in het verleden al goede paarden als Whinny Promise, Tyvonne Promise en Byblow Promise.

Op de drafbaan van het Friese Wolvega zijn zaterdag weer talloze dravers te zien die mogelijk de sport de komende tijd zullen bepalen. In de kwalificatiekoersen, met bijna dertig startende paarden, is al duidelijk dat het voorjaar nadert. Een goed teken voor de bezetting van de koersen gedurende de komende maanden.

Mooie koers voor topklasse [] Het wemelt van de recente winnaars op de baan van Wolvega, waar in de openingskoers bijvoorbeeld Yorki River aantreedt. Het halfbroertje van grootverdiener Optimistic liet twee weken geleden met een rappe zege zijn ware aard zien. Twee koersen later vraagt de Franse hengst Rameau du Goutier de aandacht. De zoon van Goetmals Wood kwalificeerde zich in Frankrijk in een rappe 1.17,6 en verspeelde bij zijn debuut in La Capelle een hoge klassering doordat hij met rijder Paul Hagoort voor de wielen werd gereden. Vermoedelijk komt hij nu enkele koersen in Nederland aan de start om winsom te vergaren. Opvallend zijn de rijderskleuren van eigenaar Patrick Davidson: de buis is een doorslag van het Ajax-shirt, met een verticale rode baan in het midden.
In de vijfde koers maakt Marco di Jesolo zijn opwachting. De Italiaanse hengst werkte in december vorig jaar spelenderwijze zijn eerste koersen af en maakte ook tijdens zijn proeven een uitstekende indruk. Normaliter is hij hier het te kloppen paard, al zullen de klassieke optredens in Italië het uiteindelijke mikpunt zijn. Langeweg Jr rijdt een koers later met Zecile Boko eveneens een kanspaard. De merrie won bij haar heroptreden op Duindigt al eenvoudig, nadat ze vorig jaar in een Stakeskoers reeds haar klasse toonde. Leeftijdgenoot Zirko Boko oogt als het te kloppen paard in de slotkoers. Moeder Krizia November bracht van de hengst General November eerder al zeer snelle paarden als Rodrigo November en Saskia November.
De Jaap Wolbrink-Prijs is voorbehouden aan de topklasse, waarin de momenteel in topvorm stekende Pacific Valley van zich kan laten horen. De oertrouwe pupil van Rob de Vlieger – zeven jaar geleden (!) al de grote tegenstrever van dravers als Paul W Boko, Poemba Paniek en Passing Renka – zal zoch vooral moeten weren tegen de Schoonhoven-brigade. Vader Hubert treedt aan met Roesjha Dear, zoon Stefan moet met de snelle Super Keller net als Pacific Valley twintig meter geven op de starters in het eerste band.
In de vierde koers treedt met Valentino Star N een seriewinnaar aan. Volgens Freek van den Berg, die vanwege een schorsing van Cees Kamminga de ruin onlangs mocht rijden, is hier sprake van een drafmachine die loopt als een klok.

meer ▼

Dat zal de eigenaren van Twenty Five Stable deugd doen, want de groep van zo’n dertig eigenaren moest na het afscheid van hun toppers Hayo Oldeson en Mack the Butcher enige tijd wachten op nieuwe successen. Maar geduld heeft de eigenarengroep al vanaf het begin gehad.
De eerste aankoop van de voorloper van de vriendengroep (Faith X) was immers geen groot succes. Vervolgens besloot men de geweldige Hayo Oldeson te kopen, een belofte die echter het lieve sommetje van 50.000 toenmalige guldens – we schrijven begin jaren negentig – moest kosten. Om het geld bijeen te krijgen moest men een groep met de grootte van 25 man hebben. Met wat geduld van fokker Joop Dragt lukte dat, het werden er zelfs 27, en de naam Twenty Five Stable was geboren. Van die groep hadden zo’n tien leden nog nooit een draver van nabij gezien vóór hun investering.
Hayo Oldeson was natuurlijk een geweldige aankoop die triomfen vierde in klassieke koersen, 23 overwinningen boekte en zo’n 50.000 euro verdiende. Hij zou later ook als dekhengst actief zijn. De volgende aankoop van de stal was zo mogelijk een nog beter paard: Mack the Butcher die zelfs één van de favorieten was in de Derby, waarin hij met huistrainer Cees Kamminga vierde werd. Het paard werd gefokt door slager Jan de Vries uit Grou, die vanwege zijn professie de paarden van de achternaam Butcher voorzag. Ook Mack the Butcher zou veel verdienen voor de verstokte liefhebbers, die misschien nog wel het meeste genoten toen hun Mack in zijn nadagen op de grasbanen de zeges aaneen reeg. Het bood de groep tijdelijk zelfs de mogelijkheid meer dan twee dravers in bezit te hebben.
Vorig jaar bezat men slechts Vive la Liberte, die echter niet kon doorbreken. Met Valentino Star N heeft de groep bij wie vooral gezelligheid hoog in het vaandel staat mogelijk een nieuwe crack. Met een leeftijd van zes jaar en elf zeges op de teller is de ruin weliswaar te oud voor het verwezenlijken van klassieke dromen, maar dat staat bij de eigenaren toch al niet voorop. ‘Als we verliezen, hebben we ook een hoop na te praten’, is het credo. Amateur Joop Bolt mag zaterdag proberen te zorgen voor positieve napraat, hetgeen hem getuige zijn overwinning twee weken geleden wel is toevertrouwd. Hij won in een beperkt aantal starts al drie koersen.

De meeting op de drafbaan op de Hilversumse Meent op 27 mei zal om 15.30 beginnen. Voorafgaande aan de reguliere koersen wordt dan een minidraverij verreden. Vanaf 16.00 uur begint het officiële programma op de grasbaan, waarmee de dravers na de sluiting van de ‘echte’ baan in oktober 1997 weer terugkeren in de televisiestad. Er zullen naar verwachting tien koersen worden afgewerkt.

Op de drafbaan van Groningen wordt vrijdagmiddag een programma afgewerkt van negen draverijen. Daarbij springen meerdere koersen in het oog, zoals de uitstekend bezette vierde draverij van de dag met liefst elf paarden. Ook de voorlaatste koers kent met tien deelnemers – stuk voor stuk prima dravers – een goede bezetting. Als afsluiter komt de subtop aan de start, hoewel een paard als Victor Bas die status inmiddels wel is ontgroeid. De hengst liep in Zweden al een persoonlijk record van 1.13,1!

Gloriejaren weer terug? [] Uiteraard is ook Roelof Maring aanwezig op de fraaie Groningse baan, waar al vanaf omstreeks 1920 wordt gekoerst. Maring was jarenlang zelf werkzaam in het Stadspark en kan zich het U-vormige plein waar de trainers hun stallen hadden uiteraard nog prima herinneren. “Beroemde drafnamen als Klaas Woudstra, Maarten Rozema, Joop van Leeuwen, Roelof Hamming en mijn vader Hendrik Maring waren daar elke dag in de weer”, vertelde de Groningse nestor een jaar geleden in een interview in het magazine draaf. “Op dat plein was alle kennis die je maar kon wensen over het trainen van dravers aanwezig en de training zelf was weer een trekpleister voor de Groningers. Veel mensen kwamen kijken hoe het daar toeging en hoopten dan een goede tip te krijgen om tijdens een koers een wedje te kunnen zetten. Het was een broedplaats van jong talent dat ook internationaal aan de weg timmert. Arnold Mollema is hier begonnen en Hennie Grift, die nu zo succesvol is in Italië. Verder Henk Hamming en ikzelf. Hier kon je als pikeur het vak leren van al die ervaren vakmensen.”
Groningen lijkt het tij aardig te hebben gekeerd. Was het enkele jaren geleden soms moeilijk een meeting überhaupt door te laten gaan, de laatste seizoenen is daarin een positieve kentering te zien geweest. De openingsmeeting op de deels gerenoveerde Groningse piste werd heel goed bezocht en voor de komende maanden staan er diverse hoogtepunten op het programma. Maring hoopt dat de golfbeweging in de Groningse sportbeleving doorzet. “Je hebt hier van die trends. Voetbal is altijd populair, maar dan zit ineens iedereen bij het basketbal. Een poos terug telde je niet mee als je geen supporter was van de plaatselijke ijshockeyclub en daarvoor zat iedereen in het Stadspark bij de paarden. Ik hoop dat het nu weer onze beurt is en de mensen de baan en de sport herontdekken. Het gevoel moet er weer zijn dat je niet mag ontbreken als er paardenkoersen zijn. Ik voel mij daar als trainer medeverantwoordelijk voor”, aldus Maring, die op 6 september 1950 werd geboren. “Het zou een ramp zijn als de baan in Groningen verdween. Niet alleen voor mij persoonlijk, maar voor de hele Nederlandse drafsport.”
meer ▼

Maring komt vrijdag twee keer zelf in actie. In de tweede draverij van de middag rijdt hij met Wiske Rider. De door wijlen Joop de Ruyter uit Schagen gefokte merrie wist vorig jaar al te winnen op de Groningse baan, waar de halfzus van topdraver Magic Rider in drie starts steeds in de prijzen viel: eerste, tweede en vierde. Ook nu heeft ze kansen, al treft ze Zamotie Heikant (Robin Bakker) die bij zijn eerste optreden in Groningen onlangs meteen wist te winnen. Ook You cant be me zal worden gevolgd. De hengst zorgde tijdens de openingsmeeting voor een ongelukkig incident waardoor rijder Niels Jongejans naar het ziekenhuis werd afgevoerd. De Zaanse leerlingpikeur is echter niet bevreesd voor een reprise, want na zijn vlotte herstel werd hij alweer tweede met de hengst in Wolvega.
De tweede start van Roelof Maring, die begin deze eeuw tijdelijk de sport zelfs even vaarwel zei, is met de merrie Valley Wonder. Ze is gefokt door de familie Hilbrants, die met hun fokmerrie Justy al jarenlang opvallend actief zijn in de sport. Justy was immers de naamgeefster van de eerste échte drafsportsite die Nederland kende. Winnen zal trouwens niet meevallen voor Valley Wonder, want tijdens de openingsmeeting maakte vooral Yonna Medo een uitstekende indruk. De bij Cees Kamminga in training staande merrie zal hartstochtelijk worden toegejuicht. Ze is immers eigendom van het drafsportcollectief Stichting Martini Stable.