Voor de stal van Jan van Dooyeweerd zijn de ritjes vanuit Hoofddorp naar Gelsenkirchen wekelijks lucratief. Ook na de meeting van zondag kon de trainer bijkans een bloemenzaak beginnen, met liefst vier overwinningen waarvoor hij zelf niet eens op de kar hoefde te klimmen. Amatrice Paula Bakker en rechterhand Ruud Pools zorgden met een dubbel voor de successen.
Drievoudig nationaal kampioen Ruud Pools scoorde voor de stal de eerste winnaar van de dag met de vier jaar oude Radjaro. De Franse ruin van eigenaar Segerius won in 1.19,9 en bleef daarmee ook in zijn tweede start ongeslagen. Zijn tweede zege boekte Pools met Uruguay River, die Koos Minck al zovele mooie momenten bezorgde. De zevenjarige ruin tikte nu af in 1.17,6.
Ook Paula Bakker reed twee paarden naar de bloemen. De Noordlarense was met Wico Toscana op dreef voor het eigenarenduo Knulst/Kuipers. De zoon van Kuipers’ dekhengst Pim Wielinga was met 1.17,1 één van de snelste winnaars van de dag. Ook met Upcoming River (eveneens van Koos Minck) was de amatrice succesvol. De combinatie had aan een tijd van 1.17,9 genoeg voor de bloemen. Reinier Feelders beleefde eveneens een prima zondag, want twee van zijn paarden werden als winnaar afgevlagd. De eerste was de markante schimmelruin Thor Boshoeve, een zoon van de onlangs overleden dekhengst Diamond Way. De winnende kilometertijd van 1.16,7 was voor Gelsenkirchener begrippen goed te noemen. De trainer zag later ook Sylvia Raspe nog winnen met Vaudeville K die zijn achterletter dankt aan fokker Jan Knol. De Extreme Aunou-zoon won in 1.17,9.
Ook Marcel Hauber was als trainer aanwezig in het Roergebied. Eerste rijder Robin Bakker pakte voor de stal uit Deurze de winst met Vitesse Charisma.

Om de koerskalender gedurende de wintermaanden wat cachet te geven, zijn er enkele nieuwe koersen aan de kalender toegevoegd. Een van die draverijen is de Winter Sprinttrofee, een draverij over de mijl die weliswaar geen klassieke status zal bereiken, maar hopelijk op termijn wel een mooie erelijst zal kennen. Het moet wel gek gaan als er niet een fraaie naam op de palmares terechtkomt, al is het deelnemersaantal van zes paarden misschien wat teleurstellend.

Lange loopbaan [] Er zijn vijf uitdagers die de handschoen opnemen tegen Starfighter LM, de hengst die in zijn lange loopbaan inmiddels meer dan een kwart miljoen euro verdiende en van de deelnemers het snelste record achter zijn naam heeft staan. Maar van een op voorhand vaststaande zege zal natuurlijk geen sprake zijn, met bijvoorbeeld Utah Alki aan het vertrek. De door Tiny en Rinus Alkema uit Medemblik gefokte merrie werd de laatste tijd voortdurend eerste of tweede, met uitzondering van de sterk bezette Willem H Geersen Prijs. Als voormalige kortebaanwinnares zou de merrie hier weleens met Rob de Vlieger het te kloppen paard kunnen zijn. Haar record benadert dat van Starfighter LM nog het meeste van de overige deelnemers. Op de piste van Duindigt tikte zij af in 1.14,3 over de mijl, maar misschien was haar recente prestatie in het Zweedse Jägersro (1.14,4) nog wel beter. Het spurtkanon werd toen gereden door Erik Adielsson.
Daardoor lijkt Utah Alki de voornaamste uitdager te worden van Starfighter LM. The Black Pimp (Mieke van der Meer) en de nieuwe Zweedse aanwinst van Arnold Harzé – de ruin Severin – zijn verdienstelijke koerspaarden, maar ogen voor dit geweld net te licht. Afgelopen maandag bleef Roesjha Dear bijvoorbeeld in een amateurkoers nog ruim voor Severin op de baan van Alkmaar. Roesjha Dear is met zijn tien jaar de ouderdomsdeken van dit veld. De hengst is een koersleven lang eigendom geweest van Henk Hofstra uit Hoornsterzwaag, die hem aankocht tijdens een Unitrot Veiling. Die aankoop maakte hem startgerechtigd in de Grote Unitrot Prijs, waarin hij misschien wel zijn beste koers ooit liep met een vierde plaats achter Derbywinnaar Rise and Shine. Zeven jaar na dato is Roesjha Dear nog altijd in staat tot grootse dingen.
De vijfde tegenstrever van Starfighter LM is Sterre Kesbo met de weer zijdelings in de sport teruggekeerde Ronald de Beer. De voormalige leerlingenkampioen neemt plaats achter de ruin van Gé den Dubbelden uit Steenwijk. Ook Sterre Kesbo heeft een reputatie hoog te houden als het gaat om het koersen over korte afstand. Medio 2007 was hij nog de sterkste in de Nakoersen Sprintbokaal.
meer ▼
Maar dé naam van de koers is natuurlijk Starfighter LM, een paard met zo’n slordige zestig koersen op de teller en een erelijst waar het merendeel van de Nederlandse dravers met jaloerse blikken naar kijkt. De laatste jaren komt de zoon van Paul Trot en Lady Celine S wat minder op de Nederlandse banen in actie. Zijn meest recente binnenlandse start leverde een derde plek op tijdens een internationaal sprintnummer op Wolvega. Hij leek toen niet helemaal in topvorm, maar zette een week later in het Franse Vincennes toch weer een mooie tijd neer.
Maar wat een erelijst. In 2003 al vijfde in de Derby die werd gewonnen door streekgenoot Sholty Boko. Achter dezelfde draver werd hij tweede in de klassieke Fokkers Trofee en verder won hij de fors gedoteerde Grote Unitrot Prijs dat jaar, terwijl hij in het najaar door Hugo Langeweg – samen met Willem van der Meer ook fokker van de hengst – naar de zege werd gereden in de Van Wickevoort Crommelin Memorial.
Een jaar later werd hij tweede in het Criterium der Vierjarigen, wederom achter de inmiddels gestopte Sholty Boko. In het Vierjarigen Kampioenschap draaide hij de rollen later dat jaar (waarin hij ook nog talloze Stakeskoersen won) duidelijk om. En ook nu schreef hij de Van Wickevoort Crommelin Memorial op zijn naam. Ook in 2005 bleef hij één van onze toonaangevende dravers. Zo werd hij tweede in de Gouden Zweep, achter de toen aan zijn zegereeks bezig zijnde stalgenoot Simmie Rider. In de Grote Prijs der Lage Landen haalde hij als winnaar dertien mille op, waarna Hugo Langeweg met hem naar Frankrijk trok. Daar opende hij met een zege in de Prix de la Ville Cabourg en beliep hij prijzengeld op de baan van Vincennes. Vervolgens keerde hij terug naar ons land om, inmiddels in handen van Langeweg Jr, en passant het Kampioenschap van Nederland op zijn naam te schrijven en voor een bijna-unicum te zorgen door voor de derde keer op rij het Van Wickevoort Crommelin Memorial te winnen. Die maximale prestatie deelt hij met Roland van Piet Strooper.
In 2006 won hij in de zomermaanden bijna een halve ton aan prijzengeld in Frankrijk, met zeges in Cabourg (met de Belgische catchdriver Dominik Locqueneux) en Amiens, waar Langeweg Jr met hem succesvol was. Bij die laatste prestatie troefde hij oude bekende Sholty Boko (Peter Strooper) af, een voorteken van de nu nog altijd voortzettende zegereeks van Nederlandse dravers op Franse bodem.
De laatste seizoenen komt hij wat minder frequent in actie, maar vaak genoeg zijn de prestaties nog uitstekend. In 2007 werd hij derde in de ‘Lage Landen’ die werd gewonnen door Macadam Cowbow, won hij in Wolvega het Kampioenschap Nederlandse Paarden en werd hij tweede in het voor de eerste maal naar Jan van Dooyeweerd vernoemde Kampioenschap van Nederland. Zijn best gehonoreerde prestatie dat jaar leverde hij op San Siro in Milaan, waar hij tweede werd in de Gran Premio d'Inverno met Andrea Guzzinati. Hij bleef gedurende de wintermaanden in de laars van Europa, om vervolgens in 2008 weer naar zijn vaderland terug te gaan. Zaterdag keert hij na vier maanden koersrust weer terug en het is mooi dat een paard dat de vaderlandse sport zo lang in binnen- en buitenland heeft vertegenwoordigd nog altijd achter de startuto plaatsneemt. Want aan dergelijke ‘bekende gezichten’ heeft de drafsport momenteel veel behoefte.

Na twee weken koersrust omdat er niet voldoende paarden beschikbaar waren om te koersen, wordt maandagavond in Alkmaar weer een drafprogramma verreden. Bij de deelnemende paarden staat onder meer Viva’s Limburgia, een draver van de Helmondse familie Gerrits. Die vieren momenteel vooral in het buitenland successen met paarden als Uriah Boko en Unico Limburgia.
Viva’s Limburgia zal echter niet zo snel in Frankrijk opduiken. Het paard kwam in 2006 op stal bij Aad Pools, die toen nog actief was in Uitgeest, maar inmiddels zijn paarden traint op de fraaie Kossack Stud in de Beemster. Nadat eigenaar Rob Vonk uit Grevenbicht het paard verkocht aan Karel Gerrits, verhuisde de ruin enige tijd naar de stallen van Wim Duivenvoorden. Uiteindelijk zou de zoon van de inmiddels overleden dekhengst Kaliman toch weer bij Pools in training komen. Het afgelopen jaar heerste Viva’s Limburgia vrijwel van begin tot einde op de kortebaan. Hij kwam liefst 103 keer vanuit het startvak vandaan en won daarvan tachtig keer. Dat leverde hem zeges op in de kortebanen van Sassenheim, Egmond aan den Hoef, Stompwijk, Voorschoten, Beverwijk, Hillegom en Enkhuizen. En bij die zeven zeges werd hij steeds gereden door Manon Pools, die daarmee haar vader opvolgde als winnaar van de gouden helm op de kortebaan.
Maandag vertrekt Viva’s Limburgia in de zevende koers met Aad Pools. Dat hij dat moet doen in een draverij over liefst 2420 meter, maakt niet veel uit. Tijdens een kortebaandag legt de ruin immers in totaal veel meer afstand af.

GELSENKIRCHEN – Op een dag dat de inmiddels 66 jaar oude kampioensamatrice Rita Drees uit Gronau met de ruin Höwings Kumpel naar de bloemen reed op de baan van Gelsenkirchen, was er ook regelmatig succes voor de stal van Jan van Dooyeweerd. Niet in deze koers trouwens, want de Hoofddorpse Paula Bakker moest met seriewinnaar Uruguay River genoegen nemen met een tweede plaats. De moeizaam dravende Jap for Ever werd derde. Ook met Wallstreet werd oud-Groningse Bakker nog tweede.
Ook met favoriet Ukano Limburgia (Ruud Pools) moest de stal van Van Dooyeweerd nog genoegen nemen met een plaats die geen recht gaf op bloemen, in dit geval de zesde. De draver van de Haarlemse Stal De Kleine Hout moest zich gewonnen geven tegen de Strausie-dochter Utah Alki met Rob de Vlieger. Die combinatie bleef daarmee dit jaar ongeslagen. Ruud Pools werd wel winnaar met de verrassende Radjaro, een Franse ruin uit het entrainement van Van Dooyeweerd. De stal zag verder Mario van Dooyeweerd nog winnen met de oertrouwe Tara Pavas.
Winst was er ook voor Silberpfeil in handen van Gerrit Gommans. De schimmelhengst (Dustin Columbus-Bellfrana) won in 1.21,1 over 2000 meter. Roland Hülskath won daarnaast nog met de Nederlandse hengst Wahtamin, destijds nog gefokt door Leen Paardekooper.