PACIFIC VALLEY WINNAAR WILLEM H GEERSENPRIJS

De semiklassieke Willem H Geersenprijs is dit jaar gewonnen door Pacific Valley met Kurt Roeges in de sulky. De combinatie was één van de drie paarden die stal De Vlieger in de slotfase voor in de koers had, ook Tim Trot en Speedking Beemd wisten zich aan het front te melden. Pacific Valley schreef zijn naam bij op een erelijst die begon in 1975, met grootheden als Henri Buitenzorg en Jan Wagenaar als eerste winnaars. De koers werd dat jaar in het leven geroepen ter nagedachtenis aan Willem H Geersen, de man die met Hairos II de Prix d'Amérique en het wereldkampioenschap won.

Willem H Geersenprijs. De stal van Rob de Vlieger uit Zwaanshoek domineerde de koers vrijwel van start tot finish. De op Texel door het echtpaar Nico en Tine van Heerwaarden gefokte ruin nam halverwege de koers over en werd niet meer achterhaald. “Hij was vandaag super in orde”, aldus rijder Kurt Roeges, die precies op tijd de vrije ruimte kreeg. Op dat moment had Rob de Vlieger de illusie om nog te kunnen winnen al een beetje begraven, al deed hij met Speedking Beemd nog wel een aanval. “Maar ik ken Pacific Valley natuurlijk goed genoeg, een heel taaie rakker die als hij aangevallen wordt nog even de tanden op elkaar zet…”
Voor de kleinzoon van Willem H Geersen, Patrick van Ooyen, was helaas geen rol van betekenis weggelegd in deze koers. Met Seahawk Dragon maakte hij in een vroeg stadium een galoppade en werd uitgeschakeld. Ook een teleurstelling voor zijn vader Harry van Ooyen, die vooraf nog optimistisch naar de koers had uitgekeken. Van Ooyen leerde zelf het vak ooit nog bij zijn latere schoonvader, maar is de laatste dertig jaar nog maar gedeeltelijk in de sport actief. “Maar ik ben straks 27 jaar buschauffeur geweest en mag binnenkort in de VUT, dan ga ik lekker door met het trainen van dravers. Ik heb nu trouwens ook al vijf jonge paarden van Jeroen Engwerda staan”, aldus Van Ooyen die ooit met Ymond Boekelte de Derby won.
Sommige koersen in Wolvega werden gekenmerkt door kleine veldjes en omdat niet alle deelnemers dravende de meet haalden, ontstonden er enkele jackpots op het kwartetspel. Dat was al na de openingskoers het geval. Hans Crébas stuurde hierin Wishful Hope naar de bloemen voor zijn nieuwe werkgever Jeroen Engwerda. Het was de eerste winst in de loopbaan van de hengst. Voor Crébas werd het een mooie middag, want de 25-jarige Bantemer stuurde voor Engwerda ook Wolment Schermer naar de bloemen in de derde koers. Voor de fraai gefokte merrie was het de tweede zege op rij.

King Arthur maakte met succes zijn debuut voor de stal van Hugo Langeweg en werd door Hugo jr direct naar de bloemen gereden. De hengst is eigendom van Henk Mulder uit de Beemster en die heeft natuurlijk wel affiniteit met de draver. Diens moeder Vrouke Boszorg leverde hem eerder met Floris Bos immers ook al een Derbyzege op.
Terminator werd door de populaire website van Nakoersen verkozen tot Paard van het Jaar op de baan van Duindigt. Dat dankte de ruin natuurlijk aan zijn vele oppermachtige zeges in Wassenaar, maar met Nico Post bleek hij ook in Wolvega prima uit de voeten te kunnen. De Nootdorper hielp zijn sportkameraad Cees van Eijk, tuinder te Pijnacker, aan een nieuwe overwinning. Van zijn laatste negen starts won Terminator er acht. De honger van Nico Post bleek daarmee trouwens nog niet gestild, want amper twintig minuten later reed hij ook nog Tim Pine naar diens derde zege op rij.
Mariska Huel boekte voor trainster Geertje de Leeuw een mooie winst met Willem Zes HB. De ruin werd in het verleden vooral getest op de baan van Alkmaar, met succes, maar lijkt inmiddels sterk genoeg ook op de selectievere baan van Wolvega een rol te spelen. Bovendien was deze winst aardig lucratief omdat het de Supertriokoers betrof.
Verrassend was de winst van Jan Voorn met Vario Baldwin, die optimaal profiteerde van een late galoppade van koploper Warrior Boko. Voor de inwoner van Koekange een mooie opsteker, want veel zeges heeft hij nog niet achter zijn naam staan. “Maar Vario was al een tijdje goed in vorm, dus echt verbaasd ben ik nu ook weer niet hoor…” Ook de zege van Vampire Twiko met Rick Wester lag niet direct voor de hand.
De slotkoers ging naar Vito Corleone, die op jonge leeftijd al met de besten van zijn jaargang meekon. De ruin werd nu door de Langezwaagse Sjoukje Wagenaar naar de vierde winst in zijn loopbaan gebracht. Speaker Hans Sinnige repte zich nadat het comité een langdurig onderzoek had afgerond met rasse schreden naar beneden. Hij is immers niet alleen eigenaar van de draver, maar ook de levensgezel van de winnende rijdster. “Wat een prachtige manier om het jaar te beginnen”, klonk dan ook zelden oprechter door de microfoon.

UTAH STARLAKE BLIJFT KLASSE APART IN ALKMAAR

Met elf koersen en een kampioenenparade werkte de drafbaan van Alkmaar zondag een mooie koersdag af. De echte topklasse was niet aanwezig, maar mogelijk kan Utah Starlake zich ooit nog naar dat niveau begeven. De ruin won voor de elfde keer in twaalf starts op het knusse ovaaltje.

Verjaardagszege . Tijdens deze meeting werden de kampioenen van het voorbije seizoen gehuldigd. Opvallend was dat een aantal van hen onmiddellijk maar een voorschot nam op een eventuele nieuwe titel. Zo triomfeerden Ruud Pools, Tom Kooyman, Susan Wiedijk en Fred Handelaar stuk voor stuk één keer tijdens de geanimeerde meeting, die door steun van de DRN ook in prijzengeld extra was opgewaardeerd.
De eerste die van een extra prijs van 250 euro (plus sierdeken) mocht profiteren, was Susan Wiedijk met haar Swiebertje Kes. Ze won met een straatlengte voorsprong op de achtervolgers. Niet alleen fokker Van Vliet had de reis naar Alkmaar ondernomen, het was ook goed te zien dat eigenaar Chris Kesbeke weer in staat was zijn oogappel van nabij te volgen. Jammer was dat deze Alkmaarse ‘Cornulier’ precies gelijktijdig met de Franse evenknie werd gelopen. Daarin werd Paul Marie met North America vierde, diezelfde Marie was ooit met Swiebertje Kes in Rouen ook al eens vierde tijdens het enige Franse optreden van de ruin tot dusverre, alweer ruim een jaar geleden.