Opvallende giganten
Bellino II won met Jean-René Gougeon de Prix d’Amérique in 1975, 1976 én 1977 en het is dus mooi dat zijn naam ook op de erelijst van de Prijs der Giganten voorkomt. Hij kwam op tienjarige leeftijd naar ons land, een ouderdom waarop hij in eigen land nog maar weinig startgelegenheid had. Dat jaar, 1977, pakte hij spelenderwijze een ton mee op Duindigt, waar hij de Grote Prijs der Lage Landen won.
Later dat jaar was hij ook te gast in Hilversum, waar hij het moest opnemen tegen snelheidskanonnen als Pershing en Lola’s Express. Laatstgenoemde, in bezit van Zaankanter Piet Meijn, faalde echter al in de serie en in de finale bewees Jean-René Gougeon zijn imponerende klasse als rijder. Hij hield Pershing langdurig ‘gesnookerd’ en verbeterde daarbij nota bene in zijn allerlaatste start zijn record nog naar 1.13,8. Dat was toen een evenaring van het Europese record van Ego Boy en Flower Child.
Men wilde met de Franse reus nog wel doorkoersen, maar daar wilden de Franse autoriteiten niets van weten. Bellino II werd vervolgens geen succes in de fokkerij en overleed drie jaar na zijn Giganten-succes aan een koliekaanval.
Nog zo’n Franse grootheid was Idéal du Gazeau, de winnaar van de Giganten in 1981. Het was vooral het paard dat de volslagen Anonymus Eugene Lefevre plotseling een plekje zou geven in de historie van de drafsport. In 1977 won Lefevre met zijn altijd fraai uitgedoste troeteldier al het Criterium des Jeunes, de aanloop naar een grootse loopbaan. Hij won twee maal de Prix d’Amérique en even zo vaak het wereldkampioenschap, verder de Elitlopp, de… ach, de lijst is te lang om op te noemen.
Bij zijn zege in de Giganten ondervond Idéal in de serie weinig tegenstand, slechts vier opponenten namen de handschoen op. In de finale stond er geen maat op de Fransman, waarbij het publiek vooral uitzinnig raakte vanwege de tweede plek van Ivens met Jopie Verhoeve.
Een jaar later keerde de winnaar weerom, maar hij liet zich nu verrassen door Ex Lee, hetgeen vermoedelijk een gevolg was van een verkeerde inschatting van de reglementen door Lefevre. Er werd namelijk voor de eerste keer niet gereden in twee series en een finale, maar vanwege een beperkt aantal deelnemers in twee heats. De titelverdediger verspeelde in de eerste heat zoveel tijd, dat hij die met zijn flegmatieke stijl in de tweede niet meer kon wegpoetsen.
Idéal du Gazeau verhuisde na zijn actieve loopbaan naar Zweden, ging vervolgens dekdiensten verrichten in Italië en keerde daarna huiswaarts in Frankrijk.
Ook in Nederland waren er kinderen van hem te bewonderen, zoals de geweldige krachtpatser Gazeau Skoatter…
